Last Wave. Deep wet reverb, lush shimmering tremolo, and high-velocity double picking - all of the requisites for groovy music are embedded in this fifteen-track circular gem.

“Last Wave” is an album that grabs attention right away, and with every listen, reveals more complexity, subtlety, charm, mystery, and beauty. This is a wonderful record.

We are before one the the best records of 2014. It presents fifteen instrumental themes full of strength and feeling, with spectacular guitars and sax. It seemed impossible that the band could surpass its two first LPs, but it did it. Furthermore we are before a rare case where a band sounds very well on record as well as live. From the 15 themes, 12 are Dirty Fuse's originals, being 2 from Jim - the mythical guitar player from The Atlantics (Australia), and a new awesome versio of The Victor by Dick Dale where they renamed it The New Victor; in this song they insert guitar and the greek folk sounds. When you listens to this record, you realize that it is still possible to make songs that transport us to the '60s with their sounds, authentic surf, attitude, classic formation of this style containing guitars and the sax. Humility Great Always
Carlos Yela – Surf Music Madrid

Το ''Last Wave'' είναι το καλύτερο άλμπουμ των DIRTY FUSE και δίνουν στο είδος ένα ακόμα τόνο αίγλης. Οι Surf Πατέρες θα ήταν υπερήφανοι....

Το αποδεικνύουν, επί του προκειμένου, οι Dirty Fuse, δημιουργώντας επτά… Μισιρλούδες – η μία καλύτερη απ’ την άλλη.

Ένα κουιντέτο από την πρωτεύουσα βάλθηκε να αναθεωρήσει τη λαϊκή μας παρακαταθήκη. Άρτι αφιχθέντες από ένα έξοχο – περυσινό και ομώνυμο – πλήρης διάρκειας ντεμπούτο, οι Dirty Fuse προτάσσουν τις surfαριστές τους αρμονίες προκειμένου να αποδώσουν επτά συνθέσεις προερχόμενες από την κοιτίδα του ρεμπέτικου τραγουδιού και τους νταλκάδες που κουβαλούν οι ιστορίες αυτών. Και μπορεί το τόλμημα αυτό να μην διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, μιας και κατά καιρούς πολλοί στο μουσικό σινάφι επιχείρησαν να μεταπλάσουν σε ανάλογο ύφος τέτοιο υλικό, εντούτοις, η εκφραστική ευχέρεια του προκείμενου αθηναϊκού συγκροτήματος ρέει απολαυστικά στο τελικό αποτέλεσμα. Η επιτυχία των Dirty Fuse στο EP Surfbetika!, με την υποσημείωση Greek Rebetika (From 1925-1938) που υποδεικνύει το χρονικό διάστημα εγγραφής των πρωτότυπων κομματιών, έγκειται στο γεγονός ότι ναι μεν αγκαλιάζουν επτά ρεμπέτικα άσματα με σεβασμό αλλά φροντίζουν να λειτουργούν έξω από συμβατικές και ενδεδειγμένες αναπτύξεις. Ρισκάροντας, με την σύλληψη και εκτέλεση των άνευ στιχουργικού ερείσματος διασκευών, διευρύνουν την εικόνα που είχαμε για την παράδοση του τόπου μας στηριζόμενοι στην αξιοποίηση τόσο των χορδών στις πενιές κιθάρας και τζουρά, όσο και στις πνευστές φράσεις του σαξοφώνου και τις καθοδηγήσεις στη ρυθμολογία από μπασογραμμές και ντραμς. Κατά συνέπεια, ο χαρακτηρισμός «απαραίτητος» ακολουθεί αβίαστα το παρόν EP που κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό δίσκων βινυλίου.

WOW! Anyone that has ever really been moved by the Eastern nature of Dick Dale's "Misirlou," your prayers have been answered! The Greek lads from Dirty Fuse gave us one of the best new releases of 2012, and now they're back with a vengeance with Surfbetika!, a collection of seven vintage Greek Rebetika tunes, rockingly interpreted as only they could! Traditional Surf band complete with saxophone meets traditional Greece in a flurry of double-picked guitars, minor tonalities, half-step tension, all with the energy of a Punk Rock band! Easily one of the highlights of 2013! Again, be sure to grab one of the ultra-limited edition of 10" vinyl versions! Cheers! Jonpaul

Αν λοιπόν, γουστάρεις τους Ventures, τον Dick Dale και το ρεμπέτικο, θα γουστάρεις. Και live σαν τους δω, θα μερακλωθώ!

Σερφ μουσική δεν πολυακούω, ρεμπέτικα σχεδόν καθόλου, αλλά ρε φίλε, αυτό το ep, που συνδυάζει σερφ και ρεμπέτικα, υπό τον τίτλο Surfbetika, είναι πραγματικά εξαιρετικό.

Η Ρόζα Εσκενάζυ φοράει το polka dot μπικίνι της, το κόκκινο κραγιόν της, τεράστια γυαλιά ηλίου της και πίνει το mojito της ενώ βλέπει τον Μάρκο Βαμβακάρη με το μουστάκι του και το λουλουδάτο μαγιό του να είναι επάνω στην σανίδα του σερφ και να καβαλάει τα κύματα. Οι Dirty Fuse αποδίδουν με ντραμς, μπάσο, ηλεκτρικές κιθάρες και σαξόφωνο 7 ρεμπέτικα τραγούδια της περιόδου 1925-1938 σε garage punk και surf rock ρυθμούς — χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο; Αν έψαχνες λόγους για να ταυτιστείς και να αγαπήσεις το κλάσικ “Junkie’s Pain” (ο Πόνος του Πρεζάκια), οι Dirty Fuse σου δίνουν τουλάχιστον καμία δεκαριά! Beat that! Tracks που ξεχωρίζουν: ”Why I Smoke Cocaine / Γιατί Φουμάρω Κοκαΐνη”, “I’m A Junkie (from night till mornin’) / Είμαι Πρεζάκιας”, “Why Don’t You Tell Us? / Και Γιατί Δεν Μας Το Λες”

Είναι ένας πρωτότυπος, διαφορετικός, εκπληκτικός δίσκος με πολλά στοιχεία που σου μένουν με το πρώτο του άκουσμα. Πραγματικά, σε αφήνει έκπληκτο και σε κάνουν να αγαπήσεις αυτόν τον συνδυασμό που επιδίωξαν οι Dirty Fuse, αυτή τη μίξη της surf μουσικής με το ρεμπέτικο. Πραγματικά, το όνομα "Surfbetika" είναι αυτό ακριβώς που επιδιώκουν να ξεπροβάλλουν οι Dirty Fuse, είναι ο τέλειος χαρακτηρισμός για να αντιπροσωπεύσει όλο το μουσικό σύνολο του νέο δίσκου της μπάντας.

Χωρίς στίχους αλλά με γρήγορα ,εκστατικά τέμπο που δίνουν ένα εκρηκτικό χαρακτήρα οι εφτά διασκευές του 10'' μπορεί να μην χαράζουν καινούριους δρόμους ούτε φυσικά να ξεπερνούν τα πρωτότυπα και τον πόνο τους. Όμως ανάγουν τις αρχικές μελωδίες σε μελωδίες γιορτής ,τιμής και θαυμασμού στα πρωτότυπα. Αναζητώντας τα πρωτότυπα θα έρθετε σε επαφή με έναν ολόκληρο κόσμο συναισθηματικού και λυρικού θησαυρού που δεν μπορεί να αποδοθεί με τίποτε καλύτερα ακόμα και με «ορθόδοξες» αποδόσεις. Όμως οι σερφ αποδόσεις τους, δείχνουν αν μη τι άλλο θαυμασμό και σεβασμό

Η συνολική αίσθηση που αποκομίζεις από αυτό το cd είναι πως οι Dirty Fuse με την μουσική τους ευρύνοια έχουν ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο και φυσικά έχουμε να περιμένουμε πάρα πολλά ακόμα.

While Greek label Green Cookie has released records from bands located throughout the world, they found some homegrown talent with this 5-piece instrumental rock 'n' roll combo. Based in Athens, Dirty Fuse blast through a dozen energetic, guitar and sax fueled instros. All originals, other than a cover of a popular Greek tune "sunset beach" (aka Akrogialies deilina). Their sound encompasses the modern, with squealing, distorted guitar riffs, countered by traditional reverbed and tremolo guitars. Some songs have both, as you listen the first time you're really not sure what directions the band will take you. However, I can't help but think of summer when listening to the disc - the overall energy and vibe of the band really shines through. (4,5/5)

οι Dirty Fuse αποδεικνύονται «άσσοι» στη σύνθεση ενός ρεπερτορίου –συνδυάζοντας στοιχεία από το frat, βεβαίως από το πούρο rock n’ roll και οπωσδήποτε από το πιο… περίτεχνο garage– που μπορεί οπωσδήποτε να ταρακουνήσει

Προσωπικη μου επιλογη στα 100 καλυτερα albums του 2012,καθως και στα 20 καλυτερα ελληνικα.Μιλαμε για καταιγιστικο surf,οπου η εντονη παρουσια του σαξοφωνου δενει αρμονικοτατα με τα classic surf riffs. Highlight του album η διασκευη στο standard του Τσιτσανη με τιτλο Sunset Beach.

Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις σε αυτό το site που να έχουμε τοποθετηθεί ανοιχτά για το αν μας αρέσει ή όχι μία μπάντα... Gravity Says I, Planet Of Zeus και μερικοί ακόμα. Ε, τώρα προσθέτουμε και τους Dirty Fuse στη λίστα, που όταν ακούσαμε πρώτη φορά το άλμπουμ τους στη συνέχεια το... «λιώσαμε».

Ύστερα από το πολύ καλό εφτάρι τους το οποίο είχε κυκλοφορήσει πριν 3 χρόνια, ήρθε η ώρα οι Dirty Fuse να μας παρουσιάσουν το πρώτο τους άλμπουμ. Σε ένα, ανάλογο του περιεχομένου εξώφυλλο, ακούμε 12 instro από πέντε άτομα (ένας σαξοφωνίστας προστέθηκε στο γκρουπ) που γνωρίζουν καλά πως να σερφάρουν! Πέρα από την προσθήκη λοιπόν του σαξόφωνου (όχι από τα αγαπημένα μου όργανα!!) λίγα πράγματα έχουν αλλάξει σε σχέση με το 7’’. Δυνατά τσιτάτα σερφ ίνστρο, περισσότερο μελωδικά αυτή τη φορά, πολύ καλές κιθάρες και μερικά κομμάτια για να συνοδεύουν μουσικά τη θέα της θάλασσας το καλοκαίρι όπως είναι τα a blade from Damascus, broken wheels, surf lady και surfin’ bahia! βέβαια, πολύ καλή είναι και η απόδοση του sunset beach, κομμάτι του Βασίλη Τσιτσάνη (να ξηγιόμαστε όμως, άλλο ρεμπέτικα και άλλο σερφ) Αν είστε σερφ φαν κλείστε θέση στην πράσινη σανίδα των Dirty Fuse. Θα σας απογειώσει στα κύματα!!

When I was asked to review Dirty Fuse, I could hardly wait for it to arrive. Well, it was most definitely worth the wait. It's a really cool all-instro surf CD. If Dirty Fuse is indicative of the music being played in Athens, Greece, I want to go there ... now.

Αγνοούσα με χαρακτηριστική άνεση τους Dirty Fuse, ώσπου μια ωραία παρασκευή ο Γρηγόρης ο Βάϊος μου έδωσε το 7’’ τους λέγοντας μου ότι πρόκειται για μια καταπληκτική garage/surf μπάντα! Όταν η βελόνα έπεσε στο βινύλιο κατάλαβα γιατί ο Βάϊος τους αποθέωνε! Τέσσερις γκαραζάτες και σερφαριστές κομματάρες, όλα instro, με καλύτερο το lost riders και τα look around, perfect device, vu, να στέκονται πολύ άνετα διπλά του! Δυνατά τύμπανα, όχι γλυκανάλατα και χονολουλουνέζικα, μπάσο τσιτάτο και φοβερές κιθάρες! Κυκλοφορία του 2009 μάλλον, σε 300 αντίτυπα, αλλά άγνωστο γιατί τα κεντρικά δισκάδικα της Αθήνας δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα για την ύπαρξη αυτού του 7’’ριου!!!

Dirty Fuse is the wind and fire that breathes life into this 7" vinyl record. Hailing from Athens, Greece, Dirty Fuse does their country's music scene proud. They prove that instrumental music is alive and well in all corners of the world.

Χωρίς να θεωρώ εαυτόν ειδήμονα ή καν θιασώτη της σκηνής, θεωρώ ότι μπορώ να αντιληφθώ την ακρόαση ενός ποιοτικού αποτελέσματος και οι Dirty Fuse αυτό το έχουν εξασφαλίσει...

This seven incher contains some mighty cool groove wiggles. Powerful, well arranged, nicely portrayed in the aural sense, and inventive. This 4-song ep is the debut release from Dirty Fuse of Athens, Greece. Lost Riders is a seven inch ep, limited edition of 300.